kasih

Bahasa Melayu

Takrifan

Kata nama

kasih (ejaan Jawi کاسيه‎, jamak kasih-kasih)

1. Perasaan atau emosi berupakan tarikan kuat kepada orang lain atau suatu perkara; cinta.

Kata kerja

kasih (ejaan Jawi کاسيه‎)

1. Memberi atau menunjukkan kasih.

Etimologi

Daripada bahasa Melayu-Polinesia Purba *ka-qasiq.

Sebutan

• Kamus Dewan: ka·sih
• AFA^(kekunci): /kasih/
• Rima: -asih, -sih, -ih
• (Johor-Riau) AFA^(kekunci): [kä.sɪh, -seh, -se̞h]

Pautan luar

• "kasih" di Pusat Rujukan Persuratan Melayu.

Bahasa Indonesia

Takrifan

Kata nama

kasih

1. Perasaan atau emosi berupakan tarikan kuat kepada orang lain atau suatu perkara; cinta.

Etimologi

Daripada bahasa Melayu-Polinesia Purba *kasih, bahasa Melayu-Polinesia Purba *ka-qasiq.

Sebutan

• AFA^(kekunci): [ˈkasɪh]
• Penyempangan: ka‧sih

Pautan luar

• “kasih” dalam Kamus Besar Bahasa Indonesia (KBBI) Daring, Jakarta: Badan Pengembangan dan Pembinaan Bahasa, Kementerian Pendidikan dan Kebudayaan Republik Indonesia, 2016.