Tuhan

Bahasa Melayu

Takrifan

Kata nama khas

Tuhan (ejaan Jawi توهن‎)

1. Suatu yang tunggal yang menciptakan dan mengawal alam.

Etimologi

Daripada tuhan, daripada Melayik Purba *tuan, daripada Melayu-Polinesia Purba *qatuan.

Sebutan

• Kamus Dewan: Tu·han
• AFA^(kekunci): /tuhan/
• Rima: -uhan, -han, -an

Pautan luar

• "Tuhan" di Pusat Rujukan Persuratan Melayu.

Bahasa Indonesia

Takrifan

Kata nama khas

Tuhan

1. Suatu yang tunggal yang menciptakan dan mengawal alam.

Etimologi

Daripada Melayik Purba *tuan, daripada Melayu-Polinesia Purba *qatuan.

Sebutan

• Penyempangan: Tu‧han
• AFA^(kekunci): /ˈtuhan/, [ˈt̪u.han]

Pautan luar

• “Tuhan” dalam Kamus Besar Bahasa Indonesia (KBBI) Daring, Jakarta: Badan Pengembangan dan Pembinaan Bahasa, Kementerian Pendidikan dan Kebudayaan Republik Indonesia, 2016.