aib

Bahasa Melayu

Takrifan

Kata nama

aib (ejaan Jawi عاءيب)

1. Perihal buruk berkenaan seseorang atau sesuatu.
2. Perihal sesuatu yang kekurangan atau tidak betul; cacat.

Kata sifat

aib (ejaan Jawi عاءيب)

1. Rasa rendah diri kerana melakukan sesuatu kekurangan; rasa malu.

Kata kerja

aib (ejaan Jawi عاءيب)

1. Merendah-rendahkan orang lain atau sesuatu, memberi malu.

Etimologi

Daripada bahasa Melayu Klasik عاءيب (aib), daripada bahasa Arab عَيْب (ʕayb).

Sebutan

• Kamus Dewan: aib

Pautan luar

• "aib" di Pusat Rujukan Persuratan Melayu.

Bahasa Indonesia

Takrifan

Kata nama

aib

1. Perihal buruk berkenaan seseorang atau sesuatu.
2. Perihal sesuatu yang kekurangan atau tidak betul; cacat.

Kata kerja

aib

1. Merendah-rendahkan orang lain atau sesuatu, memberi malu.

Etimologi

Daripada bahasa Melayu aib, daripada bahasa Melayu Klasik عاءيب (aib), daripada bahasa Arab عَيْب (ʕayb).

Sebutan

• AFA^(kekunci): /aʲib/
• Penyempangan: aib

Pautan luar

• “aib” dalam Kamus Besar Bahasa Indonesia (KBBI) Daring, Jakarta: Badan Pengembangan dan Pembinaan Bahasa, Kementerian Pendidikan dan Kebudayaan Republik Indonesia, 2016.