balaghah

Bahasa Melayu

Takrifan

balaghah (ejaan Jawi بلاغة)

1. Ilmu berkenaan gaya atau cara ucapan dan pertuturan; ilmu retorik.

balaghah (ejaan Jawi بلاغة)

1. Petah dalam ucapan.

Etimologi

Daripada Arab بَلَاغَة (balāḡa).

Sebutan

• Kamus Dewan: ba·la·ghah

Rujukan

• "balaghah" di Kamus Dewan, Edisi Keempat, Dewan Bahasa dan Pustaka, →ISBN, 2005.

Pautan luar

• "balaghah" di Pusat Rujukan Persuratan Melayu.