gincu

Bahasa Melayu

Takrifan

Kata nama

gincu (ejaan Jawi ݢينچو‎, jamak gincu-gincu)

1. Sejenis alat solekan yang bertujuan untuk mewarnakan bibir.

Etimologi

Daripada Hokkien 銀朱／银朱 (gîn-chu, “vermilion”).

Sebutan

• Kamus Dewan: gin·cu
• AFA^(kekunci): /ɡint͡ʃu/
• Rima: -int͡ʃu, -t͡ʃu, -u

Pautan luar

• "gincu" di Pusat Rujukan Persuratan Melayu.

Bahasa Indonesia

Takrifan

Kata nama

gincu

1. Alat solek untuk bibir.

Etimologi

Daripada Hokkien 銀朱／银朱 (gîn-chu, “vermilion”).

Sebutan

• AFA^(kekunci): [ˈɡɪn.t͡ʃu]
• Penyempangan: gin‧cu

Pautan luar

• “gincu” dalam Kamus Besar Bahasa Indonesia (KBBI) Daring, Jakarta: Badan Pengembangan dan Pembinaan Bahasa, Kementerian Pendidikan dan Kebudayaan Republik Indonesia, 2016.