keseimbangan

Bahasa Melayu

Takrifan

Kata nama

keseimbangan (ejaan Jawi کسأيمبڠن‎, jamak keseimbangan-keseimbangan)

1. Perihal atau keadaan seimbang suatu benda.

Etimologi

ke- +‎ seimbang +‎ -an

Sebutan

• Kamus Dewan: ke·se·im·ba·ngan

Pautan luar

• "keseimbangan" di Pusat Rujukan Persuratan Melayu.

Bahasa Indonesia

Takrifan

Kata nama

keseimbangan

1. Perihal atau keadaan seimbang suatu benda.

Etimologi

ke- +‎ seimbang +‎ -an

Sebutan

• AFA^(kekunci): [kəsəɪmˈbaŋan]
• Penyempangan: kê‧sê‧im‧bang‧an

Pautan luar

• “keseimbangan” dalam Kamus Besar Bahasa Indonesia (KBBI) Daring, Jakarta: Badan Pengembangan dan Pembinaan Bahasa, Kementerian Pendidikan dan Kebudayaan Republik Indonesia, 2016.