muka

Bahasa Melayu

Takrifan

muka (ejaan Jawi موک‎, jamak muka-muka)

1. (anatomi) Bahagian hadapan kepala yang memiliki organ-organ, iaitu mata, hidung dan mulut.
2. Bahagian hadapan suatu objek, bahagian yang menghadap diri.

Etimologi

Daripada Sanskrit मुख (mukha), menggantikan muha, bentuk reflex lazim Melayik Purba *muha (“muka, hadapan”).

Sebutan

• Kamus Dewan: mu·ka
• (Johor-Selangor) AFA^(kekunci): /ˈmukə/
• (Riau-Lingga) AFA^(kekunci): /ˈmuka/
• Rima: -ukə, -kə

Tesaurus

• Sinonim:
  • wajah (takrifan 1)
  • depan, hadapan (takrifan 2)

Rujukan

• "muka" di Kamus Dewan, Edisi Keempat, Dewan Bahasa dan Pustaka, →ISBN, 2005.

Pautan luar

• "muka" di Pusat Rujukan Persuratan Melayu.