pinggan

Bahasa Melayu

Takrifan

pinggan (ejaan Jawi ڤيڠݢن)

1. Suatu bekas bulat dan rata digunakan sebagai tempat menghidang makanan.

Terbitan kata

• pinggan mangkuk

Etimologi

Daripada bahasa Parsi پنگان (pingān, “cawan, mangkuk”).

Sebutan

• Kamus Dewan: ping·gan
• AFA^(kekunci): /piŋ.ɡan/
• Rima: -ɡan, -an

• Audio (MY):

  (file)

Rujukan

• "pinggan" di Kamus Dewan, Edisi Keempat, Dewan Bahasa dan Pustaka, →ISBN, 2005.

Pautan luar

• "pinggan" di Pusat Rujukan Persuratan Melayu.

Bahasa Indonesia

Takrifan

Kata nama

pinggan

1. Suatu bekas bulat dan rata digunakan sebagai tempat menghidang makanan.

Sebutan

• Penyempangan: ping‧gan

Pautan luar

• “pinggan” dalam Kamus Besar Bahasa Indonesia (KBBI) Daring, Jakarta: Badan Pengembangan dan Pembinaan Bahasa, Kementerian Pendidikan dan Kebudayaan Republik Indonesia, 2016.

Bahasa Kadazandusun

Takrifan

Kata nama

pinggan

1. suit