piutang

Bahasa Melayu

Takrifan

Kata nama

piutang (ejaan Jawi ڤيوتڠ)

1. (kewangan) Wang yang telah dipinjamkan kepada pihak lain serta boleh ditagih kembali.

Etimologi

Daripada bahasa Melayu Klasik ڡهوٮع (pihutang /⁠pihutaŋ⁠/).

Sebutan

• Kamus Dewan: piu·tang
• AFA^(kekunci): /piu.taŋ/

Pautan luar

• "piutang" di Pusat Rujukan Persuratan Melayu.