sunyi

Bahasa Melayu

Takrifan

Kata sifat

sunyi (ejaan Jawi سوڽي)

1. Sifat kawasan yang tidak memiliki orang atau aktiviti-aktiviti.
2. senyap; sifat kawasan yang tiada bunyi.

Etimologi

Daripada bahasa Sanskrit शून्य (śūnya, “kosong, sifar”).

Sebutan

• Kamus Dewan: su·nyi

Pautan luar

• "sunyi" di Pusat Rujukan Persuratan Melayu.

Bahasa Indonesia

Takrifan

Kata sifat

sunyi

1. Sifat kawasan yang tidak memiliki orang atau aktiviti-aktiviti.
2. senyap; sifat kawasan yang tiada bunyi.

Etimologi

Daripada bahasa Sanskrit शून्य (śūnya, “kosong, sifar”).

Sebutan

• Penyempangan: su‧nyi

Pautan luar

• “sunyi” dalam Kamus Besar Bahasa Indonesia (KBBI) Daring, Jakarta: Badan Pengembangan dan Pembinaan Bahasa, Kementerian Pendidikan dan Kebudayaan Republik Indonesia, 2016.