tahu

Bahasa Melayu

Takrifan

tahu (ejaan Jawi تاهو)

1. Maklum akan suatu ilmu atau perkara.
2. Kenal seseorang atau sesuatu.

Etimologi

Daripada bahasa Melayik Purba *tahu(ʔ), daripada bahasa Melayu-Chamik Purba, daripada bahasa Melayu-Sumbawa Purba, daripada bahasa Melayu-Polinesia Purba *taqu, daripada bahasa Austronesia Purba *Caqu.

Sebutan

• Kamus Dewan: ta·hu
• AFA^(kekunci): /tahu/
• Rima: -ahu, -hu, -u

• Audio (MY):

  (file)

Rujukan

• "tahu" di Kamus Dewan, Edisi Keempat, Dewan Bahasa dan Pustaka, →ISBN, 2005.

Pautan luar

• "tahu" di Pusat Rujukan Persuratan Melayu.

Bahasa Jawa

Takrifan

Kata nama

tahu

1. tauhu