ajaib

Bahasa Melayu

Takrifan

Kata sifat

ajaib (ejaan Jawi عجاءيب)

1. Amat ganjil atau melampaui/menentang kelaziman.

Terbitan kata

• keajaiban

Etimologi

Daripada bahasa Arab عَجَائِب (ʕajāʔib).

Sebutan

• (Johor-Selangor) AFA^(kekunci): /ad͡ʒaep/
• (Riau-Lingga) AFA^(kekunci): /ad͡ʒaɪp/
• Rima: -aep, -ep

Rujukan

• "ajaib" di Kamus Dewan, Edisi Keempat, Dewan Bahasa dan Pustaka, →ISBN, 2005.

Pautan luar

• "ajaib" di Pusat Rujukan Persuratan Melayu.