keajaiban

Bahasa Melayu

Takrifan

Kata nama

keajaiban (ejaan Jawi کعجاءيبن)

1. Perihal ajaib suatu benda.
2. Apa-apa benda yang disifatkan ajaib.

Etimologi

ke- +‎ ajaib +‎ -an

Sebutan

• Kamus Dewan: ke·a·jai·ban

Rujukan

• "keajaiban" di Kamus Dewan, Edisi Keempat, Dewan Bahasa dan Pustaka, →ISBN, 2005.

Pautan luar

• "keajaiban" di Pusat Rujukan Persuratan Melayu.