tua

Bahasa Melayu

Takrifan

Kata sifat

tua (ejaan Jawi توا‎)

1. Memiliki usia yang lama; telah hidup atau wujud dalam tempoh yang lama.
2. Telah berkembang secara secukupnya bagi buah agar sesuai dimakan; masak.

Etimologi

Daripada tuha, daripada bahasa Melayik Purba *tuha, daripada bahasa Melayu-Chamik Purba *tuha, daripada bahasa Melayu-Sumbawa Purba *tuha, daripada bahasa Melayu-Polinesia Purba *(ma-)tuqah, daripada bahasa Austronesia Purba *(ma-)tuqaS.

Sebutan

• Kamus Dewan: tua
• AFA^(kekunci): /tua/
• Rima: -ua, -a
• (Johor-Riau) AFA^(kekunci): [tuə], [tʷə]

Pautan luar

• "tua" di Pusat Rujukan Persuratan Melayu.

Bahasa Melayu

Takrifan

Kata sifat

tua (ejaan Jawi توا‎)

1. Memiliki usia yang lama; telah hidup atau wujud dalam tempoh yang lama.
2. Telah berkembang secara secukupnya bagi buah agar sesuai dimakan; masak.

Etimologi

Daripada bahasa Melayik Purba *tuha, daripada bahasa Melayu-Chamik Purba *tuha, daripada bahasa Melayu-Sumbawa Purba *tuha, daripada bahasa Melayu-Polinesia Purba *(ma-)tuqah, daripada bahasa Austronesia Purba *(ma-)tuqaS.

Sebutan

• Penyempangan: tua
• AFA^(kekunci): /tu.a/

Pautan luar

• “tua” dalam Kamus Besar Bahasa Indonesia (KBBI) Daring, Jakarta: Badan Pengembangan dan Pembinaan Bahasa, Kementerian Pendidikan dan Kebudayaan Republik Indonesia, 2016.

Bahasa Iban

Takrifan

Kata nama

tua

1. kita